Sonrasinda buraya, Amerika'ya gelis... Ogulcugumun o cok sevdigi , onemsedigi el yazisi malesef mazide kaldi. Yeni okulunda dik yaziya gecis, yeni yeni ingilizce sozcukler ve bunlarin yazilislari aldi gundemini. Artik eskisi gibi guzel yazi yazmak degil, ayni zamanda yabancisi oldugu bu dili ogrenmek zorunlulugu ortaya cikti.
Once cok basit kitaplari okumaya basladi. Her sayfasinda sadece bir veya iki cumlenin oldugu basit kitaplardi bunlar. Birinci sinif ogrencileri icin buradaki tek odev , aksamlari o gun sinif ogretmenin verdigi bir kitabi okuyup bitirmektir. Oda bu kurala uydu.
Yazi yazmaya gelince , oncelikle gordugunu taklit etmeye calisti. yavas yavas yeni sozcukler anlam kazanmaya basladi. Arkadaslari ve ogretmeni ile cat pat konusur oldu. Hic unutmuyorum birgun bana " anne , soylemek istiyorum ama nasil soylenildigi bilmiyorum ya ! " diyerek dert yanmisti. Ne kadar hakli bir sikayet !
Okuma ve konusmaya yardimci olmasi icin Mrs. Bandi adinda dunya tatlisi bir anaokulu ogretmenini bulmamiz aslinda hepimiz icin bir donum noktasi oldu. Haftada iki gun, okul sonrasi birer saat kadar bir araya geliyorlardi. Kerem onunla oyunlar oynuyor, kitap okuyor , bolca da konusuyordu. Hatta onu almaya gittigim de ben bile , Mrs. Bandi ile tatli tatli sohbet eder, biraz pratik yapmis olurdum. Bana da faydasi oldu yani . Boylelikle Kerem'imiz stresiz bir ortamda , bir Amerika'li ile vakit gecirerek hem egleniyor , hem de farkinda olmadan zorlu ogrenme esikleri bir bir geciyordu. Gectigimiz yil boylece kazasiz belasiz atlatildi.
Simdi Kerem 2. sinif ogrencisi ve onunde almasi gereken daha cook uzun bir yol var. Kendi seviyesine gore; dersler agirlasti .Hergun yapmasi gereken odevleri oluyor ve hala ingilizceyi ogrenme isi suruyor.
Seneye eve donunce , bu sefer Turkiye 'yedeki sisteme uyum saglama onem kazanacak. Bakalim o zaman neler yasayacagiz. Muhtemelen, o da hayatta mucadelenin hic bitmedigini kendince boyle anlayacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder