Umutsuzluk ...

Mutsuzluk, daha kotusu  UMUTSUZLUK !
Insani en bitiren duygu...
Hiclik duygusu...
Sozun bittigi yer...

Umutsuzca kivranan sen degil bir baskasiysa , bak o baska turlu zor.
Diyemiyorsun ki birsey...
Sadece , yavasca nefes alip veriyor, ona  bakakaliyorsun.

Eger telefondaysan , nefes almaya bile cekiniyorsun suclu suclu .
Ah birseyler degisebilse, gelse elinden bir cozum , olabilsen ona derman...

Suclu hissediyorsun kendini ...
Cunku,
Mutlaka senin de, eser miktarda bile olsa bir payin vardir diye...
Iste isin o kismi seni de yakar.

Simdi hangi birini sayayim.
Ya, vaktin yoktu da onceleri istedigin kadar yaninda olamadin ... ( En sevdigim bahane de budur aslina bakarsan)
Ya, simdi aslinda hic onemi olamayan, kirginliklar sarmisti iliskinizi ...
Ya da , akil edememistin isin buralara varacagini...

Iste simdi ne olacak ?
Esas sorun bu !!!! ...