 |
| ÖZGECAN |
Ben bir ilçede doğdum.
12 yaşımda parasız yatılı olarak , o zamanlar dolmuşla 1 saat süren, ilimize gittim.
Neresi olduğu çok önemli değil.
Türkiye'nin bir ili işte.
Başlangıçta her cuma akşamı rahmetli babam beni okuldan almaya gelir , pazar akşam üzeri de geri götürürdu.
Bir dönem boyunca , alışana kadar diyelim, bu böyle sürdü.
Sonrasında ben tek başıma gidip gelmeye başladım.
Başka yolcular varken sorun değil de...
Son durakta ineceğim daha yolum var, hava kararmaya başlamış ve tek yolcu ben kalmışım ...
İşte öyle zamanlarda , alırdı beni tuhaf bir korku.
Anladınız siz onu ,
Başıma bir şey gelir mi korkusu...
İçin titrerken, tedirgin, yolun bitmesini beklemek .
Korkardım, yalan değil ...
*****
Eminim hangi genç kız veya kadın olsa benim yerimde ,
Aynı tedirginliği hissederdi, hissetmiştir de.
Neden çocuk olmak, genç kız olmak , kadın olmak , hep kötü bir şey olabilir korkusunu da beraberinde getiriyor.
Neden ?
En zayıf , en korumasız görünen zavallılarız ve her isteyen istediğini yapabilir ,
Öyle mi ?
Değil ise bu olanlar ne ?
*****
Bu kadar mı korkmalıyız karşı cinsten ?
Bu kadar mı vahşet potansiyeli yüksek toplumun ?
Bu kadar mı hayırdan anlamazlar ?
Bu insanlar mağaradan mı, ağaç kovuğundan mı çıktılar ?
Nasıl bir çevre, aile yapısı onları bu hale getiriyor ?
Nedir bu kendine hakim olamama hali ?
Nasıl bir dünyada yaşıyoruz ?
Daha dindar olmakla mı çözülür bu şiddet , vahşet ?
??????
Yoksa insan olmakla mı , vicdan sahibi olmakla mı ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder